Is everybody happy? We bet your life we are!

Het is weer tijd om wat van mij te laten horen. Dit keer lig ik helaas ziek in bed met het standaard probleem, diarree en buikkrampen. Het zat er aan te komen aangezien iedereen hier de eerste weken van zijn reis last van heeft. Bij mij heeft het 7 weken geduurt, maar hier is het dan. Hiephoi! Alleen zijn bij mij de omstandigheden iets zwaarder. Ik lig ergens half in de jungle tussen Samaipata en Santa Cruz op een ecologische farm genaamd Ginger's Paradise. Het is binnen/buiten rond de 35 graden en er is geen zuchtje wind. Om mijn behoefte te kunnen doen moet ik buiten boven een gat hangen en om me op te frissen moet ik 5min naar de rivier lopen. Water moet eerst uit de waterput worden gehaald en droge crackers hebben ze hier niet. Niet echt een ideale plek om ziek te zijn. Gelukkig heb ik hele lieve mensen om mij heen.

Vier weken geleden alweer vertrokken Rense, Will, Lotte en ik uit Sucre. Na mooie laatste dagen in Sucre was het tijd om van iedereen afscheid te nemen. Op naar Tupiza. In Tupiza hebben we (met name Lotte) een mooie deal kunnen sluiten met Cuidad del encanto. BS1000,- (€110,-) p.p. voor een 4-daagse Uyuni tour incl. eten en overnachting. Dinsdag om half 9 was het dan tijd om te gaan. Onze backpacks boven op de auto, de drank- en snoepvoorraad ergens achterin gepropt tussen het andere eten, papa en mama voorin, de kids op de achterbank en een boliviaans muziekje erbij. De dagen die volgden waren briljant. Door het mooiste landschap langs (rode/groene/witte) lagoons met flamingo's, gekleurde gebergtes, rotsen, hot spring, actieve geisers, de beroemde stone tree, slapen in lemen hutjes met min temperaturen en als klap op de vuurpijl de zoutvlakte. De lekke band op de eerste dag waren wij al snel vergeten. Papa niet, die moest bij elke stop de lekker reserverband oppompen.
De laatste avond kwamen we aan in het zouthotel, die aan het begin van de zoutvlakte staat, zodat je de volgende dag de zonsopkomst kan zien op de vlakte. Dus de volgende ochtend om half 6 zaten we in de auto. Rense nog steeds zwak van zijn diarree aanval en een zieke Lotte waarbij het net was begonnen. Eerst super mooi de zonsopkomst gezien en later de wel bekende fotoshoot gedaan met het zoutmannetje, een sinasappel en appel, flesje bier etc. Helaas is Rense zijn camera gejat in een hostel in Buenos Aires.. weg foto's! Gelukkig hebben we de herinneringen nog en wat foto's van Will en Lotte. Lotte, Will en ik zijn die dag uitgestapt in Uyuni en Rense is met pap en mam terug gegaan naar Tupiza. Na een laatste lunch was het tijd om afscheid te nemen van de 3 toppers. De tour was top dankzij papa en mama en met Rense waren mijn eerste 5 weken top! Heb een hele leuke tijd met hem gehad en ben blij dat hij met mij mee is gegaan. Het was tijd om "alleen" verder te gaan. Na een nachtje in Uyuni moesten Will en ik ook afscheid nemen van lieve Lotte. Een top chick waarmee ik ontzettend gelachen heb en ik kan niet wachten op een stapavondje in NL.

Voor Will en mij was het tijd om weer naar huis te gaan, Gringo's Rincon in Sucre. Aangekomen in Gringo's waren er nog wat bekende mensen o.a. Melissa en Yvette (ontmoet in Cuzco) wat het een mooie thuiskomst maakte. Uiteindelijk 2 weken in Sucre gebleven en wederom een mooie tijd gehad. Fruitsalades eten op de markt, gyros en pizza's, Boliviaans koken met Caroline, Wally (Boliviaans volleybal), mooie stapavondjes in Joyride en Mitos, spelletjes doen in Florin, salteñas eten, genieten van het mooie weer etc. In het begin heb ik 5 dagen spaanse les gehad bij Continental. Een school die door 2 zussen is opgezet. Super aardige vrouwen en veel geleerd. Al moet ik eigenlijk elke dag nog steeds leren.

Vorige week donderdag ben ik 2 dagen naar Potosi geweest met Anika. Na het zien van de film The devil's miner wist ik niet zeker of ik nog wel een mijn in durfde. Maaaar Potosi was mijn enige kans om het te kunnen ervaren, dus gaan!
Eerst moesten we ons in een broek, een blouse en laarzen hijsen. Vervolgens kregen we een mooie helm met lamp en een monddoekje. Na het verkleedpartijtje was het tijd om te beginnen met de tour. Eerst langs een marktje om cadeautjes te kopen voor de mijnwerkers. O.a. flesjes met 96% alcohol (best sterk), dinamiet (bizar om het in je handen te hebben), cocabladeren en water. Na het inkopen van de cadeautjes en het zien hoe zilver gescheiden wordt van het gruis, was het tijd om de mijn in te gaan. De eerste 50m waren pittig door de warmte en weinig zuurstof. Dat laatste merkte je vooral als je stil stond. Al snel haakten de eerste mensen af. Uiteindelijk na wat dalen, klimmen, kruipen, mijnwerkers zien werken en de Tio te hebben gezien stonden we na 2 uur weer buiten. Onze neuzen vol stof en stinkend naar mineralen. Het was een bijzondere ervaring en ben blij dat ik het gedaan heb.
Na Potosi ben ik vrijdag weer teruggekeerd naar mijn thuisbasis in Sucre.

Afgelopen zondag was het dan tijd voor Ginger's Paradise. Via via hadden we (Mikeal, Will, Caroline en ik) hier van gehoord. Een ecologische farm op 2 uur van Santa Cruz waar een hippie gezin woont en waar toeristen kunnen overnachten en werken. Back to nature! Na een helse busrit van 12 uur die super mooi begon en eindigde met 6uur hobbelen, kwamen we om 6uur 's ochtends aan in het paradijs. In het eerste huisje die we tegen kwamen vonden we Bram, hij was donderdag al vertrokken, die ons verwelkomde met zijn duffe koppie. Eerst maar eens de familie ontmoeten die 5 min verderop woont. Een bijzondere familie bestaande uit vader Christobel (gevlucht uit Amerika voor alle regeltjes van de goverment wat als resultaat heeft dat hij veel eigen regeltjes heeft op de farm), moeder Sol (moeder van de jongste 2), oudste zoon Nova gevolgd door Dzy, oudste dochter Ginger en baby Orchidea. Na een goed ontbijt met zelf gemaakt brood, kaas, pesto, koffie, thee en groente/fruit uit eigen tuin was het tijd om de koe te melken en water uit de put te halen. Ondertussen was het 35 graden en dus bloed heet. Ik had wijs besloten om nog maar niet te werken. Eerst bijkomen van de helse rit en wennen aan de temp. "Helaas" was het uiteindelijk mijn enige kans om te werken. Na een duik in de rivier en de lunch ben ik gaan slapen en aan het eind van de middag begon het gezeur en heb ik 3 dagen op bed gelegen.

Gelukkig voel ik me vandaag al stukken beter en bevinden wij ons nu in luxe hostel met zwembad in Santa Cruz. Gisteren achterin een truck tussen de eieren hierheen gekomen. Wat een verademing, 2 uur lang wind om je oren ipv verstopt in een vol busje.
Het is hier in Santa Cruz nog steeds heel warm, maar het is vandaag begonnen met regenen. Misschien heeft de regen ceremonie die de rest heeft gedaan op de farm toch geholpen en is er een einde gekomen aan de lange droogte.
Bram, Mikeal en ik gaan morgen richting Salta en moet ik afscheid nemen van Caroline en Will. Zal ze missen!

Foto´s zijn hier terug te vinden https://www.facebook.com/media/set/?set=a.4700091697275.191053.1143643094&type=1&l=8db6ff9fb9